Obliczanie szkód z tytułu naruszenia patentów w Stanach Zjednoczonych

Hipotetyczny standard negocjacji pochodzi ze sprawy Georgia-Pacific Corp. przeciwko United States Plywood Corp., 318 F. Supp. 1116 (SDNY 1970) i ​​została wykorzystana przez sąd do obliczenia rozsądnych opłat licencyjnych. Wynika to z „fikcji prawnej”, zgodnie z którą sprawca naruszenia i właściciel patentu mieli umowę licencyjną zawartą przed wystąpieniem naruszenia. W sprawie Georgia-Pacific Corp. przeciwko United States Plywood Corp. ustalono 15 kryteriów, które są nadal w użyciu. 

15 kryteriów wygląda następująco: 

1. Udowodnione tantiemy, o czym świadczą wcześniejsze licencje patentowe. 
2. Licencjobiorca pokrywa koszty innych licencji na porównywalne patenty. 
3. Forma i parametry licencji (np. ograniczenia? wyłączność?). 
4. Obecny marketing i polityka właściciela patentu, a także stopień monopolu, jaki utrzymuje w wyniku swojej taktyki licencyjnej. 
5. Jak wygląda współpraca biznesowa stron? Czy są przeciwnikami? 
6. Sprzedaż towarów nieopatentowanych jest wyceniana według wartości opatentowanego towaru. brane pod uwagę dla obu stron. 
7. Okres obowiązywania licencji i patentu. 
8. Sukces komercyjny, obecna atrakcyjność i sprawdzona rentowność opatentowanych produktów. 
9. Zalety i użyteczność opatentowanej właściwości w porównaniu do wcześniejszych technologii dających porównywalne efekty. 
10. Charakter, opłacalność komercyjna i zalety innowacji dla użytkownika. 
11. W jakim stopniu sprawca naruszenia wykorzystywał wynalazek? Czy istnieją dowody na to, że jego stosowanie było korzystne? 
12. Wielkość sprzedaży lub zysku typowa dla danej spółki lub porównywalnych marek. 
13. Jaki procent zarobków można przypisać patentowi, a nie cechom, które nie podlegają opatentowaniu? Czy naruszający dodał ryzyko handlowe, koszty produkcji lub istotne ulepszenia/funkcje? 
14. Eksperckie świadectwo, 
15. Na jaką sumę zgodziłyby się strony, gdyby zawarły dobrowolne i rozsądne porozumienie? 

 Stosując to podejście, procent stawki licencyjnej jest ustalany na podstawie 15 kryteriów, a następnie kwot wielodolarowych wraz z kwotą sprzedaży produktu, którego dotyczy naruszenie, w celu obliczenia rozsądnej kwoty odszkodowania licencyjnego.   

Jest to kolejny sposób na ustalenie szkód patentowych. Sąd bada cały materiał dowodowy ustalać zyski osiągnięte przez oskarżyciela lub sprawcę naruszenia od chwili rozpoczęcia naruszenia. Uwzględnia się także potencjalne wydatki i wydatki, gdyż mogą one mieć wpływ na rentowność. The odpowiednią władzę królewską odszkodowania oblicza się poprzez pomnożenie odsetka właściciela patentu przez rzeczywistą sprzedaż w dolarach naruszającą patent. Kiedy już są wszystkie niezbędne szczegóły i dowody ustalonazapada decyzja o procentowym zysku przypisanym opatentowanej technologii. 

 W wielu przypadkach po zarejestrowaniu patentu można odzyskać jedynie odszkodowania za naruszenie patentu. Jednak w związku ze zmianami ustawy patentowej z 1999 r. niektóre rozwiązania stają się dostępne przed udzieleniem patentu.  

Właściciel może być uprawniony do godziwych opłat licencyjnych, jeżeli można wykazać, że (1) strona naruszająca miała „faktyczne powiadomienie” o opublikowanym zgłoszeniu oraz (2) ostatecznie wydany patent jest „w zasadzie identyczny” z opublikowanym zgłoszeniem. Dotyczy to wszelkich naruszeń, które mają miejsce pomiędzy publikacją patentu a jego wydaniem. 

 Kolejnym podejściem do określenia utraconych zysków są czynniki Panduit. Czynniki Panduit były już wcześniej wykorzystywane przez Okręg Federalny w sądach przy ustalaniu nagród. Oskarżyciel może kwalifikować się do odszkodowania na podstawie rzeczywistych utraconych zysków, wskazując następujące czynniki: 

• Jak popularny jest obecnie opatentowany produkt? 
• Jaki byłby zysk z produktu?  
• Dowód na to, że nie istniały odpowiednie alternatywy, które nie naruszałyby prawa 
• Istniały możliwości marketingowe i produkcyjne, aby zaspokoić popyt.