W sprawie Georgia-Pacific Corp. przeciwko United States Plywood Corp. podkreślono 5 czynników wpływających na ustalenie rozsądnej opłaty licencyjnej. To są:
Czynnik 1: Opłaty licencyjne otrzymane przez właściciela patentu za udzielenie licencji na patent w pozwie, potwierdzające lub mające na celu udowodnienie ustalonej opłaty licencyjnej.
Czynnik 2: Stawki płacone przez licencjobiorcę za korzystanie z innych patentów porównywalnych z patentem w pozwie.
Czynnik 3: Charakter i zakres licencji, jako wyłączna lub niewyłączna; lub jako ograniczony lub nieograniczony pod względem terytorialnym lub w stosunku do kogo wytworzony produkt może być sprzedawany.
Czynnik 4: Ustalona polityka i program marketingowy licencjodawcy mający na celu utrzymanie jego monopolu patentowego poprzez nieudzielanie innym licencji na korzystanie z wynalazku lub udzielanie licencji na specjalnych warunkach mających na celu zachowanie tego monopolu.
Czynnik 5: Stosunek handlowy między licencjodawcą a licencjobiorcą, np. to, czy są oni konkurentami na tym samym terytorium i w tej samej branży; czy też są wynalazcami i promotorami.
Czynnik 6: Efekt sprzedaży opatentowanej specjalności w promowaniu sprzedaży innych produktów licencjobiorcy; istniejącą wartość wynalazku dla licencjodawcy jako generatora sprzedaży jego przedmiotów nieopatentowanych; oraz zakres takiej sprzedaży instrumentów pochodnych lub sprzedaży w konwojach.
Czynnik 7: Czas trwania patentu i czas obowiązywania licencji.
Czynnik 8: Ustalona rentowność produktu wykonanego w ramach patentu; jego sukces komercyjny; i jego obecna popularność.
Czynnik 9: Użyteczność i zalety własności patentowej w porównaniu ze starymi sposobami lub urządzeniami, jeśli takie istnieją, które wykorzystano do uzyskania podobnych wyników.
Czynnik 10: Charakter opatentowanego wynalazku; charakter jego komercyjnego wykonania będącego własnością licencjodawcy i przez niego wyprodukowanego; oraz korzyści dla tych, którzy skorzystali z wynalazku.
Czynnik 11: stopień, w jakim naruszający skorzystał z wynalazku; oraz wszelkie dowody potwierdzające wartość tego wykorzystania.
Czynnik 12: Część zysku lub ceny sprzedaży, która może być zwyczajowo przyjęta w danej lub porównywalnej działalności, pozwalająca na zastosowanie wynalazku lub wynalazków analogicznych.
Czynnik 13: Część możliwego do osiągnięcia zysku, którą należy przypisać wynalazkowi, w odróżnieniu od elementów nieopatentowanych, procesu produkcyjnego, ryzyka biznesowego lub znaczących cech lub ulepszeń dodanych przez sprawcę naruszenia.
Czynnik 14: Opinia zeznań wykwalifikowanych ekspertów.
Czynnik 15: Kwota, na którą licencjodawca (taki jak właściciel patentu) i licencjobiorca (taki jak sprawca naruszenia) zgodziliby się (w momencie rozpoczęcia naruszenia), gdyby obaj rozsądnie i dobrowolnie próbowali osiągnąć porozumienie; to znaczy kwotę, jaką ostrożny licencjobiorca, który w ramach propozycji biznesowej chciał uzyskać licencję na produkcję i sprzedaż określonego artykuł zawierający opatentowany wynalazek – byłby skłonny zapłacić opłatę licencyjną, a jednocześnie byłby w stanie osiągnąć rozsądny zysk, a jaka kwota byłaby akceptowalna przez ostrożnego właściciela patentu, który byłby skłonny udzielić licencji.
Źródło: https://www.analysisgroup.com/globalassets/content/insights/publishing/stlr_hypothetical_negotiation_royalty_damages_jarosz_chapman.pdf